Grabbele 2.0

Ich kóm hie aangeloupe
en zeen de sjouw al rouke.
Ich zeen ’t aan d’n oeavewis
det d’r good gebakke is.
Is d’r niks gebakke
goeatj den neut en appele.
Vrouw gaeftj det dj’r lang laeftj
det dj’r riek en zalig waertj.

Dit zóng de sjoealjeug van Thoear
es op Aodjaorsdaag grabbele woear
en zie róndjtrok óm deftige minse
Zalig Noewjaor te winse.

En zoea zingtj m’n nog eder jaor,
allein die neut en appele ligke nimmieë klaor,
en det stoeake van de oeavewis
is ouch allang gesjiedenis.

Kriegtj det grabbele den geine noewe jas,
mót de teks neet waere aangepasj?
Koup det kindj ins ’n paar noew sjoon,
die haet ’t mèt det loupe hel vandoon!

Och… ein traditie kèntj gein ambitie
en doe wèts, leve sjat…: det van ós haet kleier zat.
Wae mótte oze aandach verdeile
en ‘t leid van ermlestige gaon heile.

Want kiek ins óm dich haer…
zoeaget zuus se toch neet gaer:
ganse rieje… maeterslank…
aansjuve vuuer de kleierbank.

Wae kónne naeve kinjer te traktere
bès aan de voedselbank donere
en aeteswaar gaon bringe.
Den zulle ouch de groeate minse zinge:

Ich kóm hie aangeloupe
en zeen de sjouw al rouke.
Ich zeen ’t aan d’n oeavewis
det d’r good gebakke is.
Luuj gaeftj det dj’r lang laeftj
det dj’r riek en zalig waertj.