Aojershoes

Woea ’t kezelpaedje knerptj ónger de sjoon,
de vuuerduuer spintj bie ’t oeapedoon,
tied in stoeaf op plevuze liktj
en stildje oet laeg kamers spriktj…

dao ruuk ich nog de sóndigse sop,
zit ich aan taofel mèt de zeve telders d’rop,
kraaktj de zöldertrap bie de buuevelste traej
en steit ’t bèd woea-in ich mien weesgegroetje baej…

’t spoear volgendj wie ’ne hóndj
loup ich d’r nog eine kieër róndj
mèt in miene maag eine dikke knoup
door det misselik bördje TE KOUP.